وصله آرماتور
به طور کلی در سازه های بتن آرمه برای اتصال میله گرد ها به یکدیگراز چهار روش زیر استفاده می شود.
1- طول پوششی (over lab )
2- وصله مکانیکی
3- وصله جوشی
4- وصله های ترکیبی
طول پوششی over lab ): (
متداول ترین نوع اتصال در سازه های بتنی استفاده از وصله پوششی می باشد،که در اکثر ساختمانهای بتنی از آن استفاده می شود. محاسبه میزان طول پوششی مطابق آئین نامه بتن ایران (آبا ) عبارت است از 3/1 برابر طول گیرایی (مهاری ) میله گرد مد نظر.
اندازه طول مهاری میله گرد وابسطه به عوامل متعددی از جمله نوع بتن ،ضخامت زیر میله گرد ،استفاده از پوشش روی میله گرد (نظیر اپوکسی) ،قطر میله گرد و … می باشد. مهندسین اجرا معمولا برای میله گرد طولی در تیر یا دال به طور تجربی از 50 برابر قطر میله گرد به عنوان طول پوششی استفاده می کنند.(این رابطه در ستون و یا آرماتور با نمره ی بالای 32 معمولا جوابگو نمی باشد).
T20 50×20 = 1000 mm = 1m
در محل طول پوششی باید اطمینان از اتصال دو میله گرد در تمام طول آرماتور حاصل شود.
برخی از اشتباهات رایج در بین آرماتور بند ها و شرکت های پیمانکاری در اتصال طول پوششی در زیر اشاره شده است.
وصله مکانیکی :
استفاده از وصله مکانیکی(تر کیب آرماتور رزو و کوپلر ) عملکرد پر دغدغه و دقیق تری نسبت به طول پوششی over) lab (دارد.بزرگترین حسن این روش کاهش چشمگیر تراکم آرماتور در محل وصله ها می باشد، که در نتیجه روانی در هنگام بتن ریزی و عبور آرماتور های با قطر بالا را از بین یکدیگررا به همراه دارد.برای فونداسیون پل ،برج ها و ساختمانهای عظیم و الجثه استفاده از کوپلر (در صورت توجبه اقتصادی برای کارفرما ) مرسوم می باشد.
از بزرگترین مشکلات اجرایی وصله مکانیکی اندازه متغییر شاخه های آرماتور های مصرفی می باشد.به طور کلی به ندرت می توان شاخه های تحت عنوان 12 متری، تولید شده توسط کارخانجات کشور را دقیقا 12 متر یافت،از این رو کم بودن فاصله 20 الی 50 سانتیمتری اجتناب پذیر است که تاثیر منفی خود را در عدم مطابقت با نقشه اجرایی خواهد گذاشت.
مهندسان اجرا برای جلو گیری از مشکل احتمالی حداالمکان قسمت های انتهایی هر نوار را بدون توجه به نقشه و با توجه به اندازه واقعی محاسبه کرده و دستور قطع و خم آرماتور متناسب را می دهند.رزو صحیح آرماتور ها مطابق با استاندارد و استفاده از کوپلر مناسب از دیگر ظریف کاری های وصله مکانیکی می باشد.جهت چرخش هر کوپلر نیز از نقاط قوت وصله های مکانیکی می باشد.یعنی مهندس اجرا می تواند بنا به شرایط اجرا ،جهت چرخش کوپلر ها را (برای بسته شدن ) به راست گرد یا چپ گرد تغییر دهند.
وصله جوشی :
به طور کلی استفاده از جوش در اتصال دو میله گرد دارای شرایط ویژه ی می باشد.این جوش بدون حضور ماده سوم است که معروف به جوش ذوبی یا خمیری نیز می باشد لذا حتما برابر آیین نامه آبا باید به تائید دستگاه محترم نظارت برسد.این روش از حیث زمان و هزینه دارای مقادیر قابل توجهی استاز این رو سعی می شود در موارد بغ رنج و ویژه از آن استفاده کنند.
از آنجایی که جوش ذوبی یا خمیری توسط تکنسین فنی( و نه نیروی اجرایی نا آشنا )انجام می شود از دقت بالای برخوردار می باشد.
وصله ترکیبی :
در یک پروژه با توجه به تشخیص مهندسین می توان از بیش از یک نوع وصله بنا به شرایط استفاده کند که در این صورت از وصله های ترکیبی استفاده می شود که مجموعه ای از موارد بالا می باشد.
شرایط وصله کردن آرماتور
حتی‌الامکان باید میلگردهای مصرفی به صورت یکپارچه باشند. تمام اتصالات میلگردها باید در نقشه‌های اجرایی منعکس گردد و تعداد اتصالات به حداقل ممکن کاهش یابد. در صورتی که وجود اتصال اجتناب‌ناپذیر باشد، این اتصالات باید در مقاطعی قرار داده شوند که تنش وارده بر عضو یا قطعه بتنی حداکثر نباشد و از تمرکز تمامی وصله‌ها در یک مقطع نیز خودداری شود. وصله کردن میلگردها باید به روشهای پوششی، اتکایی، جوشی، مکانیکی و بالاخره وصله‌های مرکب مطابق آیین‌نامه بتن ایران و زیر نظر دستگاه نظارت انجام شود. طول وصله برای آرماتور صاف، دو برابر طول وصله مشابه در آرماتورهای آجدار می‌باشد. در صورتی که محل وصله‌ها در نقشه‌های اجرایی و دستورالعملهای بعدی دستگاه نظارت منعکس نباشد، رعایت نکات زیر الزامی است.
الف: در قطعات تحت خمش و خمش توأم با فشار، نباید بیش از نصف میلگردها در یک مقطع وصله شوند.
ب: در صورت وجود کشش یا کشش ناشی از خمش، حداکثر یک سوم میلگردها در یک مقطع را می‌توان به وسیله پوشش وصله نمود.
پ: وصله کردن میلگردهای تحتانی قطعات خمشی در وسط دهانه یا نزدیک به آن و یا میلگردهای بالایی قطعه خمشی روی تکیه‌گاه یا نزدیک آن، مجاز نیست.
ت: به طور کلی هر وصله باید 40 برابر قطر میلگرد، با وصله مجاور فاصله داشته و در یک مقطع قرار نگیرد.
منابع
http://omrankadeh.persianblog.ir/page/24
